Üst Motor Nöron Nedir? Tutulumu, Lezyonu ve Hasar Bulguları

Üst motor nöronları vücudun somatik sinir sisteminin yarısını oluşturur – diğer yarısı alt motor nöronlarından yapılır. Her ikisi de çeşitli şekillerde zarar görebilir ve her ikisi de farklı klinik sunumlara sahiptir. Bu yazıda, üst motor nöronların tanımı, işlevi ve klinik önemini ele alacağız.

Üst Motor Nöronlar (UMN= Upper Motor Neurones)

Bir üst motor nöronu (UMN), hasta çeşitli nörolojik belirtiler gösterdiğinde neyin zarar gördüğünü tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Bu işaretler toplu olarak bir UMN sendromu olarak bilinir. Bu ayrım, klinisyene bir lezyonun nerede olabileceğini ayırt etmede yardımcı olduğu için yararlıdır.

Bununla birlikte, terimin herhangi bir sinirbilimsel veya nöroanatomik temeli yoktur. Hiç kuşkusuz, yalnızca belirli bir inen motor yolunun bir lezyon tarafından zarar gördüğünü tarif etmekten daha uygun olduğu için kullanılır.

Buna rağmen, bir UMN’nin genel tanımı, hücre gövdesi beyin korteksinde veya beyin sapında köken alan ve beyin sapı veya omurilik içinde sonlanan bir nörondur. Bu nedenle, çeşitli inen motor yollarına yol açan nöronların tümü UMN’lerdir. Ek olarak, ekstrapiramidal yolların (rubrospinal sistem gibi) çekirdeklerine giren nöronlar da UMNlerdir.

Klinik uygulamada, UMN terimi tipik olarak, sırasıyla merkez öncesi gyrustan kaynaklanan ve omuriliğin ventral boynuzunda sonlanan ve sırasıyla kraniyal sinirlerin motor çekirdeğinde sonlanan kortikosinal ve kortikobulbar kanallarındaki motor nöronlarını tanımlamak için kullanılır.

Bir UMN varsa, daha düşük bir motor nöron (LMN) olmalıdır. LMN’ler hakkında daha fazla bilgiyi burada” bulabilirsiniz> .

Temel olarak, bir UMN, bir kas üzerine sinaps yapacak olan bir LMN ile sinapslaşacaktır (örneğin). Tüm UMN’ler etkilerini , bir tekil LMN veya birkaç LMN olabilen LMN’ler vasıtasıyla gerçekleştirir. Gerçekte, hem UMN’ler hem de LMN’ler üzerine etki eden birkaç interneuronla sistem daha karmaşıktır, ancak kavram aynıdır. Tipik olarak, yukarıdan aşağıya motor nöronlarının iletiminde yer alan nörotransmitter, glutamattır.

Fonksiyon

Bu bölüm, kortikosinal ve kortikobulbar izleri bağlamında UMN’lere odaklanacaktır. Her iki iz de M1 olarak da bilinen merkez öncesi gyrustan kaynaklanır.

Santral öncesi gyrus somatotopikal olarak düzenlenmiştir. Bu, vücudun belirli bölgelerinin korteksin belirli noktalarına karşılık geldiği anlamına gelir; Bir nöronun nereden çıktığı ile işlevi arasında bir ilişki vardır. Bu, daha yüksek motor kontrol hassasiyetine sahip ( örneğin, eller ) vücut bölgelerinin daha büyük bir kortikal gösterime sahip olduğu motor homunculüsüne yol açar. Aynı şekilde, çok fazla motor hassasiyetine sahip olmayan alanlar kortekste daha küçük bir gösterime sahiptir.

UMN’nin fonksiyonu, kortikospinal kanalınkine benzer olduğu, yani gönüllü hareketi kolaylaştırdığı düşünülebilir. Daha spesifik olmak gerekirse, bir kortikal motor nöron, belirli bir hareketi kolaylaştırmak için bir grup kasın farklı zamanlarda aktifleştirilmesinden sorumludur.

Azalan yollar hakkında daha fazla bilgiyi burada” bulabilirsiniz> .

Üst Motor Nöron Bulguları

Bu innerve kas grubu için hareket – (- felç) ya da felç (plegia), beklendiği gibi, bir UMN hasar zayıflık neden olur. Bu parez veya felç, tipik olarak, bir mono / hemiparezi veya mono / hemipleji şeklinde yaygındır. UMN’lerin işlevi, hasar gördüklerinde diğer klinik belirtilerin ne olduğunu gözlemleyerek anlaşılabilir. Bunlar şunları içerir:

• Hipertoni – UMNs bu tam olarak anlaşılamamıştır, bununla beraber inhibisyonu azalan olarak bilinen yoluyla kas tonusunu düzenleyen düzenleyici bir role sahip olduğuna inanılmaktadır. UMN’lerin inhibe edici internöronları ve bunların alfa ve gama motor nöronları üzerindeki etkilerini düzenlediği düşünülmektedir. UMN girişinin kaybı ve böylece azalan inhibisyon, alfa ve gama motor nöronlarının ateşlenmesi, hipertoniye neden olacak şekilde tercih edilmesi anlamına gelir. Ayrıca, diğer inen kanal çekirdeklerine, özellikle de spinal refleksleri inhibe ettiği bilinen medüller retikülospinal sisteme kortikal girdilere zarar verilmesi de söz konusu olabilir.
• Hiperrefleksi – UMN’lerden azalan inhibisyon, aynı zamanda miyotatik gerilme refleksinin ne ölçüde açığa çıktığını da düzenler. Bu nedenle, UMN’nin kaybı canlı reflekslere neden olur.
• Spastisite – Bu, kasın sıkı ve pasif hareket üzerinde hıza bağlı bir şekilde sert olduğu olguyu tanımlar. Spastisitede, direnç miktarı pasif hareketin hızı ile doğru orantılıdır. Örneğin, bir uzvun hızlı pasif hareketinde, kasın daha fazla gerilmeye karşı aniden dirençli olduğu bir nokta olacaktır. Ayrıca, bir ‘toka bıçak refleksi’ de mevcut olabilir. Bu fenomen, dirençteki ani bir artışın ardından kas tonusunda hızlı bir düşüş olduğunu ve kasın kolayca gerilmesini sağlar.
• Pozitif Babinski işareti – Babinski testi UMN’lerin değerlendirilmesinde kullanılan nörolojik muayenenin temel bir bileşenidir. Klinisyen ayağın plantar yüzeyinin lateral sınırı boyunca kör bir cisme çarpacaktır. Normal bir cevap, ayak başparmağının bükülmesi ve diğer ayak parmaklarının sokulmasıdır – bu negatif bir Babinski işaretidir. Bununla birlikte, bir UMN sendromu olan hastalarda, ayak başparmağının uzadığı ve diğer ayak parmaklarının kaçırıldığı anormal bir düzlemsel refleks ortaya çıkar – bu olumlu bir Babinski işaretidir. İki yaşın altındaki bebeklerde, pozitif bir Babinski işareti normaldir. Bunun nedeni, kortikospinal yolların henüz tam olarak gelişmemiş olmasıdır.

• Klonus – Bu, aniden gerildiğinde ve o konumda tutulduğunda kasta meydana gelen bir dizi kasılmadır. Bu abartılı bir streç refleks nedeniyle ortaya çıktığı düşünülmektedir.

Paraliziye bağlı olarak bir kasın uzun süre kullanılması, kullanılmayan atrofiye neden olabilir. Ayrıca, hipertoni ve hiperrefleksi UMN hasarının uzun vadeli sonuçları olmasına rağmen, genellikle hasarı takiben hemen başlangıçta bir hipotoni ve hiporefleksi olduğunu not etmek önemlidir. Bu genellikle beyin korteksinin vuruşlarında veya iç kapsülün içinde görülür ve lezyonun tarafına kontralateral görülür.